PAYONG KAPATID:
HINDI NATIN DAPAT IPAGTAKA ANG MABIBIGAT NA PAGSUBOK
SUBALIT ANG DAPAT NATING MALAMAN AY KUNG PAANO NATIN ITO MAIPAGTATAGUMPAYAN
-
-
Bago natin kamtan ang ipinangako ng Diyos na buhay na walang hanggan at pananahanan sa Bayang Banal, kailangang mapatunayan muna natin na tunay at tapat ang ating pananampalataya. Kaya, tayong mga hinirang Niya ay mayroong hindi maiiwasang maranasan o masagupa sa buhay na ito na kailangang mapagtagumpayan natin. Ipinagpauna ito sa atin para hindi nating ipagtaka o ituring na hindi pangkaraniwan ang nangyayari sa atin kapag dumating ito sa ating buhay.
Alin ang dapat nating asahan na
ating masasagupa o kilalaning hindi maiiwasang maranasan sa buhay na ito kaya
hindi natin ipinagtataka o itinuturing na hindi pangkaraniwan?
ANG HINDI NATIN DAPAT IPAGTAKA
O
ITURING NA HINDI PANGKARANIWAN
Itinuro ni Apostol Pedro kung
alin ang hindi natin maiiwasan na dumating sa ating buhay o ating maransan sa
buhay na ito na hindi natin dapat ipagtaka o ituring na hindi pangkaraniwan.
Ito ang kaniyang isinulat sa I Pedro 4:12-13:
“Mga minamahal, huwag ninyong pagtakhan at
ituring na di pangkaraniwan ang mabibigat na pagsubok na inyong dinaranas. Sa
halip, magalak kayo sa inyong pakikihati sa mga hirap ni Cristo, at magiging
lubos ang inyong kagalakan kapag nahayag ang kanyang kadakilaan.” (I Pedro
4:12-13 MB)
Ang mga mabibigat na pagsubok ay
hindi natin dapat ipagtaka na huwag nating ituring na hindi pangkaraniwan.
Anupat, asahang tiyak na mararanasan ang mga iyan, na hindi maiiwasang
masagupa, na talagang darating sa ating buhay.
Dapat nating ituring na
pakikihati natin sa hirap ni Cristo ang magtitiis ng mga mabibigat na pagsubok
upang sa halip na ikalungkot, ipanglumo o ikahina ng loob ay “ikagalak” pa
natin ito.
Bakit dapat lang tayong magalak
kung nakikihati tayo sa mga paghihirap ni Cristo? Sapagkat malulubos ang ating
kagalakan kapag nahayag ang kaniyang kadakilaan sa Kaniyang ikalawang pagparito
– sapagkat makikihati rin tayo sa kaniyang karangalan.
Samakatuwid, ang pagdaranas ng
mga mabibigat na pagsubok ay ipinagpauna na sa atin ng mga apostol na tiyak na
darating at hindi natin maiiwasan. Subalit, hndi ba maaari na huwag na tayong
dumaan sa mga mabibigat na pagsubok upang hindi na tayo mahirapan?
KUNG BAKIT KAILANGANG DUMAAN
TAYO SA
MGA MABIBIGAT NA PAGSUBOK SA
BUHAY
Itinuro rin sa atin ni Apostol Pedro
kung bakit hindi maiiwasan at kailangang dumaan tayo sa mga mabibigat na
pagsubok sa buhay. Ganito ang kaniyang sinasabi sa I Pedro 1:6-7:
“Ito'y dapat ninyong ikagalak, bagamat
maaaring magdanas muna kayo ng iba't ibang pagsubok sa loob maikling panahon.
Ang ginto, na nasisira, ay pinararaan sa apoy upang malaman kung talagang
dalisay. Gayon din naman, ang inyong pananampalataya, na higit kaysa
ginto, ay pinararaan sa pagsubok upang malaman kung talagang tapat. Sa
gayon, kayo'y papupurihan, dadakilain, at pararangalan sa Araw na mahayag si
Jesu-Cristo.” (I Pedro 1:6-7 MB)
Bakit hindi maiiwasan at
kailangang dumaan tayo sa mga mabibigat na pagsubok sa buhay? Sapagkat
kailangan ito upang maging dalisay ang ating pananampalataya. Ang ating pananampalataya
ay itinulad sa ginto. Ang ginto upang maging dalisay ay pinararaan sa apoy. Ang
atin namang pananampalataya ay pinararaan sa pagsubok upang maging dalisay.
Kaya, huwag nating isipin na
pinararaan tayo sa pagsubok upang pahirapan lamang tayo. Pinararaan tayo sa
mabibigat na pagsubok sa buhay para sa ikadadalisay ng ating pananampalataya,
kaya para rin sa ating ikabubuti. Ano ba ang kapalaran ng mapatunayan niyang
tapat ang kaniyang pananampalataya? Ito ang tiyak nating ikaliligtas. Ang sabi
ni Apostol Pedro, “Sa gayon, kayo'y papupurihan, dadakilain, at pararangalan
sa Araw na mahayag si Jesu-Cristo.”
Ang nararapat gawin kung nakararanas
ng mabibigat na pagsubok sa buhay
Zsapagkat inaasahan na natin na
magdaranas tayo ng mabibigat napagsubok habang narito tayo sa mundong ito, ano
ang nararapat nating gawin upang tamuhin natin ang pagliligtas at pagpapala ng
Diyos? Ganito ang payo sa atin ni Apostol Pedro:
“Kaya nga ihanda ninyo ang inyong mga
isipan. Magpakatatag kayo at lubos na umasa sa pagpapalang tatamuhin
ninyo kapag nahayag na si Jesu-Cristo.” (I Pedro 1:13 MB)
Umasa tayo sa pagpapalang
tatamuhin natin kapag nahayag na ang Panginoong Jesucristo (ang Kaniyang
ikalawang pagparito). Lagi nating isaisip na matatapos din ang kahirapan o paghihirap,
mawawala rin ang kapghatian at kabagabagan. Ang buhay natin sa mundong ito ay
pansamantala lamang, kaya kapag nahayag ang Panginoong Jesus ay tiyak na tiyak
na aalisin na Niya ang ating hirap, sakit at kalumbayan.
Kaya magpakatatag tayo anuman ang
mangyari at dumating pang mga mabibigat na pagsubok sa ating buhay. Sa halip na
panghinaan ng loob ay narito ang dapat nating gawin:
“Kapag ako'y natatakot, O aking Diyos na
Dakila; Sa iyo ko ilalagak, pag-asa ko at tiwala. Pangako n'yang binitiwa'y
iingatan ko nang lubos, Lubos akong umaasa't may tiwala ako sa Diyos…” (Awit
56:3-4 MB)
Magtiwala tayo at lubos na umasa
sa tulong at pangko ng Diyos, yamang nangako Siya na hindi Niya tayo pababayaan
bilang Kaniyang mga hinirang lalong-lalo na sa panahon ng mabibigat na
pagsubok. Lagi tayong manalangin at lumapit sa Diyos upang humingi sa Kaniya ng
tulong at saklolo. Ang nagpapatuloy sa pagsamba at masiglang paglilingkod sa
Diyos ang lubos na nagtitiwala sa Kaniya.
Ituring lang natin na ang mga pagsubok ay parang vitamins and minerals, nutrients na kailangan ng buhay natin. Samakatuwid lalong maraming pagsubok lalong ikabubuti natin sa tulong at awa ng Diyos.
ReplyDelete